Dziura budżetowa

Szczęsny Zygmunt Górski

  1. Dziura budżetowa – właściwe i nie właściwe sposoby jej wypełnienia

1.1.  Zasada
Zupełnie inna niż w jakimkolwiek przedsiębiorstwie czy w gospodarstwie domowym,
gdzie odmienna jest skala i brakuje zamkniętych cykli obiegu pieniądza, a także zasobność
i kredyt realny są znacznie mniejsze niż w państwie.
W przedsiębiorstwie, w rodzinie wpływy muszą zasadniczo, co najmniej równoważyć
wydatki. Kredytowe ich przekroczenie jest bardziej ryzykowne niż w przypadku gospodarki
państwowej. Wydatki -właściwie skierowane – mogą zwiększać wpływy, ale to zależy od bardzo
wielu czynników zewnętrznych.  Zdolność amortyzacji niepowodzeń zależy od zasobów
i zdolności kredytowej, na skalę danej rodziny czy przedsiębiorstwa
W gospodarce państwowej wydatki – właściwie skierowane – stanowią bardzo silnie
o wpływach, ponieważ w obrębie gospodarki państwowej przeważają zamknięte cykle
obiegu pieniądza, są duże i wielorakie rezerwy, a więc duża zdolność kredytowania.

1.2. Przykład
Obie te sytuacje można porównać, z jednej strony, do przepływu krwi przez mały obszar
organizmu, gdzie wiele krwi, która wypłynęła z danego obszaru, już do niego nie wraca;
z drugiej strony – do przepływu krwi w całym organizmie, gdzie na zasadzie cyklicznego
krążenia, prawie cały wydatek krwi z serca musi do niego powrócić, aby organizm mógł
dobrze działać. Jeśli mniej krwi z serca wypłynie, mniej do niego powróci i wszystkie
narządy i tkanki na tym ucierpią.
Istotna różnica jest analogiczna do istniejącej między jednokierunkowym przepływem,
a cyklicznym krążeniem.

1.3. Podsumowując
Nie trzeba nam mówić tylko jak oszczędzać; możemy oczekiwać od polityków skutecznych
pomysłów jak zarabiać, nie poprzez wyciąganie pieniędzy z kieszeni społeczeństwa podatkami,
lecz przede wszystkim dzięki pobudzeniu krążenia pieniądza w gospodarczym organizmie.
Młyn zmiele tym więcej mąki im więcej wody przepłynie. Wszystkie tkanki i narządy organizmu
będą się miały tym lepiej im więcej przepłynie krwi, im mniej będzie jej zastojów.

2.  Społeczna rola Rady Polityki Pieniężnej i Banku Centralnego

2.1.  Społeczna rola Rady i Banku
Jest rolą służebną wobec narodu, poprzez wspomaganie rozwoju gospodarczego, a nie tylko utrzymywanie stałości czy minimalizowanie jednego z wielu wskaźników gospodarczych – inflacji.
To tak jakby kierowca zajmował się utrzymywaniem np. tylko stałej prędkości pojazdu, bez uwzględniania okoliczności.

2.2.  Odpowiedzialność aparatu finansowego Banku centralnego i Rady

Nie może to być tylko odpowiedzialność „wobec Boga i Historii”. Jest to konkretna, aktualna odpowiedzialność wobec nas wszystkich w Polsce, za powodzenie naszych gospodarczych przedsięwzięć, tak bardzo zależne od polityki pieniężnej. Przecież chyba za pomyślną realizację tego zadania Rada otrzymuje tak wysokie wynagrodzenia?

2.3. Porównanie wysokości wynagrodzenia Rady i urzędników NBP z zarobkami najwyższych urzędników państwowych zdradza, kto właściwie rządzi gospodarką.
(Zob. Nasz Dziennik z 6 listopada); zaś, jeśli rządzi, to także odpowiada za skutki?

Pobieranie tak wysokich wynagrodzeń, nie przekłada się na korzyści gospodarcze ogółu społeczeństwa. Natomiast działania Rady chronią interesy przede wszystkim wielkich inwestorów finansowych, krajowych i zagranicznych.

Nazywanie poborów zarządu NBP i członków Rady wynagrodzeniem brzmi niewłaściwie, niezgodnie ze szkodliwymi rezultatami dla ogółu nas wszystkich jako płatników.

Należałoby, więc ustawowo, silnie sprząc te pensje ze wskaźnikami jakości życia dla gospodarki jako całości, a nie tylko dla najbogatszych; nie tylko z PKB, czy ze wskaźnikiem inflacji
Tymczasem, dla okazania solidarności z tymi, których wzywa się do zaciskania pasa, można oczekiwać znacznej redukcji tych uposażeń.